شکل گیری اولیه دانشکده مهندسی نقشه برداری فعلی به سال ۱۳۳۳ شمسی بر می گردد. مدتی پس از تشکیل سازمان نقشه برداری کشور بمنظور تربیت کادر متبحر نقشه برداری برایسازمانهای کشور، آموزشگاه نقشه برداری از طرف سازمان برنامه و بودجه وقت، در کنارسازمان نقشه برداری کشور تاسیس شد. با توسعه روز افزونی که در کارهای عمرانی وصنعتی کشور پدید آمد، نیاز به مهندس و کاردان نقشه برداری فزونی گرفت و بر مبنای این نیاز، آموزشگاه مزبور در سال ۱۳۴۵ به "مدرسه عالی نقشه برداری" تبدیل گردید. برای پاسخگویی و بر آوردن نیازمندیهای نقشه برداری کشور، مدرسه عالی نقشه برداری درسال ۱۳۵۳ تبدیل به دانشکده نقشه برداری گردید و با برنامه گسترده تری به کار خودادامه داد. از ابتدای فعالیت این مرکز آموزشی، دوره های کاردانی و کارشناسی ارشد درچند گرایش نقشه برداری دایر گردید و در اواسط دهه ۱۳۵۰ دوره تکمیلی کارشناسی نقشهبرداری به آن اضافه شد. تا قبل از انقلاب شکوهمند اسلامی بیش از ۱۱۰۰ نیروی کارآمددر مقاطع و رشته های گوناگون توسط دانشکده نقشه برداری وارد بازار کار شدند.

 پس از انقلاب اسلامی ، بر مبنای سیاست وزارت علوم، در سال ۱۳۵۹ دانشکده ها و مراکز آموزشی شهر تهران با هم ادغام شدند و دانشکده نقشه برداری قبل از انقلاب، جزو یکی از گروههای آموزشی دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی در آمد. گرچه این رشته، از نظر تشکیلاتی و سلسله مراتب اداری نزول کرده بود ولی با جذب نیروهای متخصص در گرایش های مختلف نقشه برداری و کوشش مجدانه اعضای هیئت علمی در راه اندازی دوره های مختلف در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا توانست کارآیی و توانایی خود را در متولی بودن رشته مهندسی نقشه برداری به اثبات برساند و نظر موافق شورای گسترش آموزش عالی را برای تبدیل شدن از گروه آموزشی به دانشکده اخذ نماید.

بطوریکه در سال ۱۳۸۱ مجوز تاسیس دانشکده مهندسی نقشه برداری توسط وزارت علوم، تحقیقات و فناوری رسماً صادر شد و رشته نقشه برداری از دانشکده مهندسی عمران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی جدا شد و امروز به صورت دانشکده ای مستقل با نام "دانشکده مهندسی نقشه برداری" به فعالیت خود ادامه می دهد.